Zespół Kociego Krzyku
Igor ma 19 lat. Chłopcy w tym wieku zaczynają czerpać z życia: dojrzewają, przeżywają pierwsze bunty, pierwsze miłości, odkrywają świat…. Igor nie ma tego. Cierpi na bardzo rzadką chorobę genetyczną „Zespół Kociego Krzyku”. Codziennie wraz z matką walczy o to, aby odkrywany przez niego świat, choć trochę przypominał ten normalny. Na początku ukazanie takiego świata było dla mnie celem projektu. Jednak im dłużej fotografowałem, tym bardziej wyłaniał mi się obraz dwojga ludzi, którzy mimo olbrzymich problemów w tej codziennej walce zbudowali ze sobą potężną więź między matką a synem. Filarem tej więzi jest miłość. To wcale nie jest więc tylko walka o codzienność. To przede wszystkim ciągłe poszukiwanie siły, w której dwoje ludzi tworzy między sobą głęboką relację, pomagającą im przetrwać.
Z projektu, który był budowany przez 4 lata wyłania się więc przede wszystkim obraz niezwykłej pielęgnacji miłości… Ale też również obraz chłopca samotnego, zagubionego. W tle jednak zawsze jest czuwająca nad nim matka. Jest dla niego filarem, na którym może się opierać w swojej trudnej codzienności. A on dla niej.
2014 – 2018r.